Wieś nad rzeczką Wiźnicą.

W 1421 r. Stanisław Lach z Łomży otrzymał od księcia Janusza I 30 włók ziemi zwanych Wronio nad rzeką Jurzec z obydwoma brzegami na prawie niemieckim.

W 1428 roku Stanisław Lach utracił 30 włók zwanych Nieławice na rzecz Mikołaja Piczkowicza z Kamionki Makowe. Tenże Lach był zamożnym mieszczaninem łomżyńskim, występujących w aktach tego miasta już w 1421r. W lipcu 1428 r. jako ławnik w sądzie łomżyńskim zapłacił 30 kop gr Mikołajowi Pieczkowiczowi za zastawione Nieławice. Po przejęciu władzy w ziemi wiskiej Władysław I nadal 20 włók zwanych Nielawice Mikołajowi Jawnemu z Kolczyna herbu Rogala z księstwa płockiego.
W latach 1414- 1425 książę Janusz I nadał Raciborzowi Raciborowi z Drążęcina ( powiat koleński) herbu Trzaska 10 włók koło granicy Karwowskich w ziemi wiskiej.
W 1471 r. 30 włók w Nieławicach posiadał Wielgosz z Cywina, który zamienił je na Drożęcin w powiecie kolneńskim. Akta wiskie z 1479 r. odnotowały posiadanie części Nieławic przez Małgorzatę, wdowę po Boleście z Nieławic herbu Bolesta i Marka Drążeckiego herbu Trzaska. W tych aktach z 1484 r. wystąpili synowie Marka Drążeckiego – Paweł, Jan, Maciej i Stanisław z Nieławic herbu Trzaska. Współrodowców herbu Trzaska w Nieławicach było więcej 1481 r. odnotowano Marcina z Nieławic herbu Trzaska.
30 włók będących w posiadaniu Wielgosza z Cywina (powiat płoński) przeszło we władanie Drążeckich.

W 1521 r. odnotowani zostali w księgach ziemskich wiskich Paweł, Włost, Jan i Maciej synowie zmarłego Sasina z Nieławic herbu Lubicz.

W pierwszych latach 90-tych XVIII wieku wsie okolic Wizny zostały spisane , wraz z ich wlaścicielami, w aktach przechowywanych w Archiwum Kapituły Łowickiej. Tak więc Nieławice w tym okresie należały do Koszarowskich, Makowskich, Borawskich, Laskowskich, Karwowskich, Tyszków, Konopków, Mieczkowskich, Rostkowskich, Grądzkich i Włodkowskich.

Druga wojna światowa odcisneła swoje piętno na mieszkańcach - żołnierze Wermachtu w noc sylwestrową 1944/1945 roku dokonali bestialskiego mordu na polskiej ludności cywilnej.
Mieszkające na kolonii w Nieławicach rodziny Wladysława Brzostowskiego, Jana Napiórkowskiego i Jana Osieckiego zostały otoczone i wymordowane przez wojsko niemieckie.
,,Żołnierze strzelali do wszystkich, którzy próbowali uciekać w pole. Strzelali także do otwierających im drzwi mieszkańców. Nie oszczędzano kobiet,ani dzieci. Ocaleli jedynie ci, którym mimo strzałów udało się uciec ze wsi lub ci, którym udało się ukryć w piwnicach zlokalizowanych pod budynkami."
W winiku pacyfikacji wsi zginęło 41 osób, nie tylko mieszkających w Nieławicach, ale też tutaj przebywających na skutek wysiedlenia ze strefy przyfrontowej.